... "وَ لَوْ لا أَنْ ثَبَّتْناكَ لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئاً قَلِيلًا".
"تثبيت" در اينجا به طورى كه از سياق برمیآيد به معناى عصمت و حفظ الهى است.
و اگر جواب «لولا» را خود «ركون» قرار نداده و نفرمود "تركن" بلكه نزديك شدن به «ركون» را قرار داده فرمود: "لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ" براى اين بود كه با در نظر داشتن اينكه «ركون» به معناى «كمترين ميل» است دلالت كند بر اينكه رسول خدا (ص) ميل به كفار كه نكرد سهل است؛ بلكه نزديك به ميل هم نشد،
و اينكه فرمود "اليهم" و «ركون» را به مشركين نسبت دادند به اجابت خواسته هاى آنان اين معنا را تاكيد میكند.
و معناى آيه اين است كه اگر ما با عصمت خود تو را پايدارى نمیداديم نزديك میشدى به اينكه به سوى آنان اندكى ميل كنى، ليكن ما تو را استوار ساختيم، و در تيجه به آنان كمترين ميلى نكردى تا چه رسد به اينكه اجابتشان كنى،
پس رسول خدا (ص) ايشان را اجابت نكرد و ذرّه‏ اى ميل به ايشان هم ننمود و نه نزديك بود ميل كند.
"إِذاً لَأَذَقْناكَ ضِعْفَ الْحَياةِ وَ ضِعْفَ الْمَماتِ ثُمَّ لا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنا نَصِيراً".
سياق آيه تهديد است و مراد از ضِعفِ حيات و ممات، مُضاعف و دو چندان شدنِ عذاب زندگى و مرگ است و معنا اين است كه اگر نزديك شوى به اينكه به سوى آنان متمايل گردى؛ هر چند تمايلِ مختصرى باشد، ما عذابِ دو چندانِ زندگى كه مجرمين را با آن شكنجه میدهيم و عذابِ دو چندانِ مرگ را كه در عالمِ ديگر با آن شكنجه‏ شان میدهيم به تو خواهيم چشانيد. ...